Snouck van Loosenhuis

Het Snouck van Loosenhuis is een prominent stadshuis aan de Oude Haven van Enkhuizen. Het 18de-eeuwse deel is het voormalige woonhuis van de familie Snouck van Loosen, rijk geworden door de handel in de tijd van de Oost-Indische en de West-Indische Compagnie. De familie bewoonde het huis tot 1885, toen met Maria Snouck van Loosen deze tak van de familie uitstierf. Maria liet haar bezit na aan een steunfonds. Zij bepaalde in haar testament ‘dat dit huis zal worden ingericht ter bewooning voor ongehuwde vrouwen of weduwen, uit den fatsoenlijke stand.’ Bouwheer van het oorspronkelijke huis met koepel (1742) was de koopman en burgemeester Dirk Semeyns van Loosen. In 1786 erfde zijn neef Dirk Elias van Loosen het pand; hij vergrootte het door aankoop van twee percelen aan de linkerzijde. Het pand werd uitgebreid met een nieuw achterhuis in neo-renaissancestijl en werd in 1893 officieel als dameshuis geopend. Sindsdien heeft in het Snouck van Loosenhuis de tijd vrijwel stilgestaan. De voorname vertrekken rechts aan de voorzijde, daterend uit 1742, hebben behangsels van donkerrood velours d’Utrecht en een rijke schouwpartij, bekroond door een schoorsteenstuk in een overdadig gesneden omlijsting. Ter weerszijden bevinden zich pronkkasten, versierd met rococo-ornamenten en vergulde loden sierstrips. De linkervoorkamer dateert in zijn huidige staat uit 1892. De oorspronkelijke neoclassicistische inrichting is destijds deels vervangen door een oude schouwpartij en goudleren behangsel afkomstig uit een in 1890 afgebroken tuinkamer. Het enige bewaard gebleven 18de-eeuwse geschilderde plafond bevindt zich in de koepel van het huis. Deze ruimte heeft met zijn betimmeringen, schoorsteenpartij en het voormalig secreet en buffetnis vele elementen uit de bouwtijd. In het souterrain springen de kook- en werkkeuken in het oog. De enorme marmeren aanrechten, de servieskasten en het monumentale fornuis ademen een sfeer van vervlogen tijden.